قداست گون ، تهي مايه
رفاقت پاره هاي خون به تيغ آميز ِ اكنون در لجن جاری
در اين عنقا حريم ِ باز ِ بي پايان
نجابت ، داستان ِ چَه چَه مرغي است بي جامه
...
ز بانگ ِ خِش خِش ِ جاروي پائيزي
به لُختي مي گرايد كوي نامرغان ِ خوش آواز
...
ز عطر آسمان ريزان ِ بي پروا
چه خوش تدفين نهد باران ، لجن واران ِ رقصان را
...
و اين نام از پي آن نام ِ نام آور كُش ِ هتاك ، خوش نام است
...
زمين اش آسمانلرزان
عدالت ، داد و پرپر يك جگر بر عرش يزدانش
كنون هنگام ِ بارانبار ِ ياران است
. . .
چهارده شهريور هشتاد و هشت
------------------------------------------------
خواهم سوخت در خيال خويش
بزا یه ذره تجزیه تحلیل کنم ببینم چی میگه
پاسخحذفامين جان بسيار زيبا از باران ياد كردي «آسمان ريزان»
پاسخحذفهميشه تشبيهات تو در شعرهايت كم نظير و دلنشين است .
سلام چه طوری؟
پاسخحذفمن اون عكسرو با سرچ (سيب قرمز) تو گوگل پيدا كردم.D: