گاهي سرخ ، گاهي زرد ، اين امكان ماجراست

من هنوز شب ها نفس می کشم و فکر می کنم

به اندام دروغین ماه فکر می کنم
و امکان اینکه خورشیدی هم که ماه توی شب ها به من نشون می ده دروغ باشه
اینجا هیچ چیز غیر ممکن نیست
و من نفس می کشم
و به امکان حقیقت فکر می کنم
آدم ، ماده ، ماورا و حتی اون ور تر از ماورا
و البته کمی هم به خدا ...
اینجا آدما وقتی کاملا درمونده و نا امید می شن به این ممکن ها فکر می کنند
ولی من با اونها فرق دارم
چون من شب ها فکر می کنم ، تازه نفس هم می کشم
کاری که اونها نمی کنند
به اعتقاد فکر می کنم 
به ایمان
به اعتقاد و ایمانی که به قلبم داشتم
اینجا هیچ چیز غیر ممکن نیست
وقتی ماه بعضی شب ها خورشید رو نشون نمی ده
پس غیر ممکن نیست که خورشید هم دروغ باشه
حد اقل توی شب هایی که من نفس می کشم
و به این فکر می کنم
که حقیقت احتمال داره یا امکان
. . .
اما

به عطر ماه . . . و به سیب سرخ
و حتی یاس سپید
نمی شه فکر نکرد
پس حقیقت امکان داره
و من احتمال
و من احتمالا حقیقت دارم
چون شب ها هنوز نفس می کشم
و به یاس سپید فکر می کنم